Wszędzie tam, gdzie głoszona jest Ewangelia, Królestwo Boże rozprzestrzenia swoje światło i pokój, niosąc ze sobą potężną moc uzdrowienia. Spotkanie z Jezusem Chrystusem, który zmartwychwstał i żyje, przemienia ludzkie życie. Uświadamiając sobie ogrom Bożego miłosierdzia i swoją godność, osoby wierzące zaczynają wyraźniej dostrzegać w swoim życiu miejsca okryte ciemnością, które przeszkadzają im w budowaniu relacji z Bogiem i innymi ludźmi, a także doświadczaniu pełni chrześcijańskiego życia. Wielu ludzi zewangelizowanych wkrótce zaczyna uświadamiać sobie istnienie wewnętrznego oporu i problemów, które domagają się rozwiązania. Zaczynają oni dostrzegać, że istnieją duchowe więzy, które trzymają ich w niewoli, a jednocześnie doświadczają trudności czy nawet niemożności uwolnienia się od tego ciężaru. Miłość rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego od samego początku wzbudziła w Odnowie pragnienie modlitwy o uwolnienie tych osób z duchowych więzów i niesienia im pomocy w ich wewnętrznym zmaganiu. Światło, które niesie modlitwa, roztropne rozeznawanie oraz doświadczenie, pokazało, że w niektórych przypadkach duchowe związanie jest skutkiem bezpośredniego wpływu szatana. I właśnie tutaj spełnia swoją rolę posługa uwalniania. Jest ona darem Ducha Świętego, obecnym w Kościele od najwcześniejszych wieków. (ICCRS)