Pierwszy krok uwolnienia polega na doprowadzeniu osoby  do osobistej odpowiedzi na zaproszenie Jezusa Chrystusa. Uwolnienia jest zawsze spotkaniem z żywym Jezusem. Staje się w Jego obecności  i wyznaje wiarę. Uznaje się  Jezusa jedynym  Panem  i  Zbawicielem. To jest fundament każdego uwolnienia. Stanięcie w prawdzie.  Konieczność odwrócenia się od grzechu. Nawrócenie polega na zmianie myślenia. Odwracamy się od grzechu poprzez wyrażenie żalu. Przeproszenie Boga za to, czym Go zraniliśmy i czym zamykaliśmy się na Niego.  Dopóki dana osoba nie wyrazi skruchy za grzechy i woli zerwania z grzechem drzwi pozostają otwarte a nawet jeśli złych duch  zostanie wyrzucony, może wkrótce powrócić . A jak mówi pismo święte – stan takiej osoby będzie dużo gorszy.  Jeśli wyznajemy swoje grzechy drzwi zostają zamknięte a jednocześnie otwieramy się na Boża łaskę i miłosierdzie. Jezus jest wierny i odpowie na tę modlitwę oraz na poddanie się Jego miłosierdziu i panowaniu w naszym życiu. Zatem wyznanie wiary, zaproszenie Jezusa do życia i żal za grzechy jest kluczem pierwszym. Przykładowa modlitwa to „Panie dziękuję Ci…, Panie przepraszam Cię za…, Panie wierzę….. i uznaję…., Panię oddaję Ci…, proszę przyjdź i uwolnij mnie…”. Modlitwa razem z prowadzącym.

Po tym kluczu przechodzimy do wywiadu czyli rozmowy wstępnej.

Pamiętaj: Ktoś kto nie ma woli zerwania z grzechem nie powinien przystępować do modlitwy uwolnienia.

Jednym  z najważniejszych czynników uwolnienia jest przebaczenie.  Jezus bardzo wyraźnie mówił o tym, że jeśli nie chcemy przebaczyć, zamykamy się na miłość Boga i wystawiamy się na atak nieprzyjaciela. W Ewangelii wg św. Mateusza czytamy słowa Jezusa zawarte w przypowieści o niemiłosiernym słudze. „I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu'” (Mt 18, 34-35).  Zatem po przeprowadzonym wywiadzie i odkryciu konkretnie, co należy przebaczyć i komu – kolejny krok to przebaczenie tym którzy nas skrzywdzili i zranili. Przebaczenie zrywa więzy w jakich trzyma nas szatan i otwiera na Bożą łaskę. Aby otworzyć się na uwolnienie jakiego chce dokonać Jezus musimy być gotowi wybaczyć.

Modlitwa przebiega w taki sposób, że osoba uwalniana mówi „ W imię Jezusa Chrystusa przebaczam (wymienia się daną osobę z imienia), że (tutaj mówi się co przebaczam)” Często zdarza się, że osoba powinna przebaczyć sama sobie.

Należy w tym kluczu wyjaśnić czy jest przebaczenie?

Przebaczenie po pierwsze nie oznacza bagatelizowania popełnionego wobec nas czynu czy zranienia. Nie oznacza usprawiedliwienia takiej osoby, że chciała dobrze. Oznacza natomiast uznanie, że ktoś zawinił w stosunku do nas, ale ja w imię Jezusa jej przebaczam i oddaje jej przewinienia Bogu by był jej sędzią. Po drugie przebaczenie nie oznacza, że ten co nam zawinił wyrazi żal z tego powodu. Bo często może nigdy nie uznać, że zrobił źle w stosunku do nas. Po trzecie przebaczenie nie oznacza, że musisz wrócić do sytuacji sprzed przebaczenia (np. ktoś kto źle nam czyni, nadal się spotykamy lub wracamy do zagrożenia przemocą). Przebaczenie nie oznacza trwania w takiej sytuacji. Po czwarte przebaczenie jest aktem woli, którego dokonujemy dzięki łasce Boga. Możemy podjąć wolę przebaczenia nawet jak w sercu jest nadal żal, emocje itd. Liczy się wola, że ja dziś chcę przebaczyć mu/jej w imię Jezusa. Czasami zranienie jest głębokie, ale Jezus uwalnia i uzdrawia wewnętrznie złamane serce. Wypełnia pokojem, który nie może dać świat. Często w trakcie kolejnych kluczy przychodzi myśl, komu jeszcze należy przebaczyć. Wtedy wraca się do klucza drugiego. Nawet wiele razy

Jezus mówił, że diabeł jest ojcem kłamstwa. Musimy wyrzec się tych kłamstw, z którymi zaczęliśmy się identyfikować, na które się zgodziliśmy, czy które traktujemy jak nieodłącznych towarzyszy. Kiedy wyrzekamy się w imię Jezusa Chrystusa, konkretnych duchów, zaczynamy  łamać  ich moc w naszym życiu.  Kiedy w obszernym wywiadzie i modlitwie zostały zidentyfikowany złe duchy, które weszły do naszego życia rozpoczyna się modlitwa wyrzeczenia się ich. Jest to kolejny krok ku wolności.  Na początku ogólnie mówi się

„w imię Jezusa wyrzekam się szatana, jego kłmastw  i wszystkich jego dzieł w moim życiu”. Następnie omadlany wyrzeka się każdego złego ducha oraz wszystkich więzów które powstały duchowych i fizycznych pomiędy konkretnymi osobami czy sytuacjami np.:

„w imię Jezusa Chrystusa wyrzekam się ducha nienawiści , ducha śmierci

 „w imię Jezusa Chrystusa wyrzekam się ducha nieczystości… ducha lęku… ducha wstydu”

„ w imię Jezusa wyrzekam się wszystkich fizycznych i duchowych więzów które powstały z (imię) i łamię ich moc w moim życiu / czy odbieram z ich rąk władzę jaką im oddałem”

Wyrzeczenie się złych duchów oznacza zerwanie z nimi więzów i odebranie im prawa do zniewolenia i dręczenia. Oznacza przeciwstawienie się im w mocy Jezusa. Wyrzeczenie się złych duchów, odbiera przyzwolenia do działanie im w naszym życiu.

Kolejny krok w drodze do wolności. Posługujemy się nim poprzez wypowiedzenie na głos w imię Jezusa Chrystusa, słowa rozkazu / nakazu skierowanego bezpośrednio do złych duchów, których się wyrzekł nękany, aby odeszły od niego. Wypowiadając słowa nakazu / rozkazu w  imię Jezusa, uświadamiamy sobie, że to nie my uwalniamy, ale że to Jezus Chrystus, działając w nas, przynosi nam wolność. Bóg obiecał nam zwycięstwo nad naszymi nieprzyjaciółmi. Naprawdę mamy wrogów w świecie duchowym, w Chrystusie zaś zawsze ich pokonujemy.

Bezpośrednio słowo nakazu wypowiedziane na głos i skierowane do złych duchów odgrywa bardzo ważną rolę w uwalnianiu.  Jeżeli poprzednie kroki zostały wykonane w sposób właściwy a nękany szczerze przystąpił do modlitwy uwolnienia ten krok zamyka drzwi demonom.  Poprzez chrzest i  wiarę w Jezusa demony zostały nam poddane, naszej władzy jako chrześcijan w Jego autorytecie.

Wypowiadane słowa na głos przez prowadzącego modlitwę brzmią zazwyczaj „W imię Jezusa Chrystusa łamię moc wszystkich duchów, których się wyrzekłeś i rozkazuję im w imię Jezusa natychmiast odejść i więcej nie wracać” Słowa nakazu można również kierować bezpośrednio do konkretnych duchów. Prowadzący może za zgodę zniewolonej osoby położyć na nią ręce  w trakcie wypowiadanych słów nakazu. Nękana osoba może  przyłączyć się do słów nakazu i powtórzyć je sama na głos. Staje wtedy i ona w autorytecie Jezusa.

To ostatni krok, ale już krok w wolności dziecka Bożego. W tym kroku dziękuje się się Bogu za uwolnienia. Ogłasza się zwycięstwo Jezusa nad królestwem ciemności. Zarówno zespół modlący się jak i uwolniony dziękują Bogu. Zespół modli się o błogosławieństwo Ojca nad życiem uwolnionego. Ogłasza się Królestwo Boże w jego życiu.

Zespół modli się, aby Duch Święty wypełnił Bożym Światłem wszystkie puste miejsca po złych duchach. Dodatkowo jeśli osoba ma takie pragnienie i jest gotowa to modlimy się o wylanie Ducha Świętego (chrzest w Duchu Świętym). Zespół może modlić się w językach, chwalić Boga wraz z uwolnionym i prosić Ducha Świętego, aby wypełnij tę osobę Swoją  obecnością.

Ostatni krok kończy się słowami zachęty, aby osoba trwała w kościele, przystępowała do spowiedzi i eucharystii. Zaczęła czytać pismo święte i trwała w Jezusie. Aby całkowicie zerwała z grzechem ciężkim i utrzymała wolność, którą ofiarował jej Jezus.